Sinds mijn aankondiging van het WK halve marathon in Valencia begin 2018 was het even stil, maar intussen ben ik natuurlijk gewoon doorgegaan met hardlopen. Die wedstrijd in Valencia ging overigens prima: een tijd van 1:20:45 ondanks de winderige omstandigheden. Ik ben zeker een week gebleven in deze mooie stad met een stadspark dat als een lint door het centrum loopt en veel prachtige moderne architectuur. Het start-finish gebied bij de musea zag er imposant uit. Samen met medemaster Erik Scheers en de running junkies uit Amsterdam deed ik nog wat sightseeing en een paar loopjes. Een aanrader voor een city-trip, deze stad!
Het jaar na dit WK-avontuur bleef ik mijn wedstrijdjes meepakken, en af en toe ook nog een prijsje. Ben een jaar ouder maar nog steeds niet versleten!
In maart was het guur en winters in Nederland. Op een zaterdag was ik bij het hardloop- en schrijvers evenement Running Script in Utrecht. Bekende schrijvende hardlopers of hardlopende schrijvers als Abdelkader Benali, Hans Koeleman en Thijs Feuth waren aanwezig, en ook ex-marathoptopper Luc Krotwaar was erbij. Na een kort looprondje kwamen de verhalen los, waarbij diverse schrijvers stukjes uit hun nieuwste boek voorlazen. Ik kocht de roman van Thijs Feuth (Achter de rug van God) en dat van Hans Koeleman (Het Blauwe Uur). Weer leuk en interessant leesvoer! Na afloop nog een gezellige pastaparty.
Een week later stond de jaarlijkse Kempenrun in mijn geboortestreek op het programma. Het was bar en boos weer maar toch finishte ik in een aanvaardbare tijd.
Gelukkig werd het weer daarna beter, en brak de lente aan. In april nam ik deel aan de Imants Grensloop in mijn geboorteplaats Reusel, een 10 EM waar ik in totaal 6e werd en 2e M35. Op het podium dus en ik kreeg naast de medaille een envelop met 50 euro prijzengeld mee! Inschrijving en reiskosten er weer uitgehaald…:)
En voor het eerst in jaren deed ik weer eens mee aan de Batavierenrace, een mooie en grootse estafettewedstrijd tussen Nijmegen en Enschede. Alweer mijn 16e deelname sinds mijn debuut in 1996 als student. Mijn etappe nummer 18 ging erg goed (ca. 8 km in 29 minuten) en als (Aquila) team behaalden we een 3e plaats overall!
De week erop liep ik de halve marathon van Plovdiv in een prima tijd van 1:21, waarmee ik zelfs 2e werd in de categorie M40. Ik was al bijna weg maar werd nog op het podium geroepen. Dat had ik niet willen missen!
In Mei liep ik nog een paar wedstrijden in Bulgarije, helaas beide keren nèt buiten de prijzen. Een van die wedstrijden was een wel heel mooie trail wedstrijd (Kalandzha) in Zuid-Bulgarije, vlakbij de Turkse grens. Daar liep ik kilometers lang met een sterke loper, maar werd in de eindsprint in het mulle strand verslagen. Helemaal leeg en dan word je net vierde.
In juni ging het weer hard, met name op de korte afstanden. Begin juni liep ik op de wekelijkse parkrun in Varna een sub 17 min! Geen pr want geen officieel parcours maar de afstand klopt wel vrij goed en het is ook nog eens geen gemakkelijke route met een heuvel op (en weer af).
Dezelfde maand liep ik in Gilze nog een 5 km PR op de weg: 17:07, exact gelijk aan mijn PR op de baan. Het is dat ik 3 dagen ervoor nog een 10 km in de benen had, anders had ik wellicht een sub 17 min gelopen, maar dan als officieel pr. Bij die 10 km van de Gaasperplasloop eindigde ik net voor hardloopheld Aart Stigter, van wiens hardloopgroep ik een wedstrijdlicentie heb.
Tussendoor deed ik nog een Solar Boost testloopje bij running junkies in Den Bosch, een gezellig samenzijn met prachtig weer. Het weekend erop weer een loopwedstrijd in het Brabantse land, dit keer de Galgenloop in Berkel Enschot. Ondanks de lugubere naam kwam iedereen levend over de finish. Onderweg haalde ik ex-topper en lokale held Greg van Hest in, die wat problemen had. Ook nu een 10 km, en dit keer eindigde ik met een redelijke tijd (ca. 36:30) wel weer op het podium: 3e plaats bij de M40! Prijs was onder andere een grote keukensnijplank, altijd handig….
In de zomer was ik weer in zonnig Bulgarije, onder andere voor alweer mijn derde deelname aan de trailwedstrijd Tryavna ultra. Ik deed weer de 23 km zoals altijd, wat in de praktijk een 21 km was. Na een goede start raakte ik de aansluiting met de koplopers kwijt bij een zware klim halverwege, en eindigde ik wederom net buiten het podium, net als de vorige wedstrijden in Bulgarije. Een troostprijs was dat ik eerste veteraan was geworden.
Midden in de zomer was het tijd voor iets heel anders, de Galata zwem marathon, een traditionele open water zwemwedstrijd waar veel locals aan meedoen. Dit ging over meer dan 4 km van kust naar kust! Ik ben een goede hardloper maar dit viel me als ongetrainde zwemmer niet mee…. onderweg voelde ik geregeld angst opkomen toen ik nauwelijks iemand om me heen zag, maar alleen water. Stoppen was geen optie, dus gewoon slag voor slag doorgaan maar. Meer dood dan levend kwam ik aan maar ik haalde het wel!
Vanaf medio Augustus had ik vakantie gepland: een road trip door de Balkan landen: Bulgarije- Macedonie- Albanie- Monenegro-Kroatie- Bosnie- Servie en weer terug in Bulgarije! een megalange maar wel mooie trip! Onderweg hield ik mijn conditie bij door onderweg op de vele mooie plekken te lopen.
Het opstarten na de zomer viel niet mee, maar toch liep ik medio september weer een 36-er op de 10 km bij een winderige Bruggenloop in Nijmegen, waarmee ik 1e bij de M40 werd. Daarna ging ik weer naar Bulgarije. Daar maakte ik kennis met een 18-jarig talent Vladislav die vele lokale loopjes wist te winnen. Een opmerkelijk zelfbewuste en makkelijke loper. Ik heb een keer een zware training met hem gedaan (leek wel vader en zoon) en prompt werd ik ziek. Misschien had ik al iets onder de leden maar even pas op de plaats dus! Al snel stond de halve marathon van Amsterdam op het programma. Voor de 5e keer achter elkaar alweer na mijn debuut in 2013, mijn begintijd bij de running junkies. Destijds liep ik 1:29, waar ik heel blij mee was. Ik had toen niet kunnen denken dat ik 1,5 jaar later 10 minuten sneller zou lopen in Berlijn. Dit keer was ik niet echt in vorm, maar toch was ik tevreden met mijn tijd van 1:22. Ik liep een heel tijd samen met Aschwin, die ook niet in zijn beste vorm was na een vakantie. Na afloop kwam ik nog een paar bekende Bulgaren tegen, die de hele marathon hadden gelopen.
Daarna weer eens terug naar Bulgarije, met dank aan de goedkope en rechtstreekse vluchten van Wizz Air. Daar deed ik twee keer mee aan de Renault morning run, een 10 km in Sofia en Varna. Daar behaalde ik een 3e en een 1e plaats in een niet al te sterk veld. Toch leuk, weer twee keer op het podium!
Daarna kwam al snel de winter, erg koud met ook sneeuw. Geen wedstrijden meer in die periode, maar natuurlijk wel doortrainen voor zover het ging. Intussen had ik besloten om Bulgarije nog voor het einde van het jaar te verlaten, en voorlopig in Nederland te verblijven. Op tweede Kerstdag liep ik nog een 10 km in mijn voormalige woonplaats Horst (Limburg). En ja, weer een podiumplek als 3e bij de M40! Ik zit er steeds net wel of net niet bij. Dit keer viel het dubbeltje weer eens de goede kant op.
Het jaar 2018 eindigde ik met de Sylvestercross in Soest, een mooie wedstrijd over 4 rondjes op uitdagend parcours. Dat ging lekker en ik had een mooie tijd bij de masters. Natuurlijk geen podium want daarvoor is het deelnemersveld te sterk. Maar wie weet als ik zo door blijf gaan?
Het jaar 2019 is in elk geval goed begonnen. Inmiddels alweer 4 wedstrijden gelopen, waarvan twee halve marathons.
De eerste wedstrijd was een 10 EM, de Florijn Winterloop in Woudenberg. Deze wedstrijd liep ik heel constant. Het doel was om hem onder het uur te lopen en dat ging precies dankzij een versnelling in de laatste kms. Mijn tijd was 59:43, dus veel had ik niet over. Letterlijk een race tegen de klok! De week erop was de halve van Egmond. Droog maar wel veel wind en tegen het einde was ik moegestreden. Het tempo zakte flink in maar toch nog een 1:25.
Daarna had ik wel weer zin in een buitenlands avontuur in warmere oorden. Ik besloot de halve marathon van Las Palmas- Gran Canaria te doen. De eerste dagen was het flink bewolkt maar op wedstrijddag liet de zon zich zien. Gelukkig was het net te doen door het vroege start tijdstip. Ik had last van een verkoudheid en voelde me niet echt in goede doen. Maar al met al toch een 1:22, dus gewoon op niveau. De herinneringsmedaille was wel erg mooi en behoorlijk groot, een mooi aandenken!
In februari stond weer eens een NK op het programma en wel het NK 10 km van Groet uit School. De weersvoorspellingen waren niet best maar op de wedstrijddag viel het alles mee. Ik had die dag voor het eerst sponsorkleding aan van mijn sponsor Mijnlabtest die DNA-testen doet voor leefstijladvies. Voor de sponsoring kreeg ik een gratis DNA-test waarvan ik de uitslag nu snel verwacht.
Op het NK gaat het altijd hard en dat gold ook voor mij. Ik verbaasde mezelf met een supersnelle tijd van 35:37, maar enkele seconden boven mijn PR dat ik 4 jaar ervoor ook al in Schoorl had gelopen. De start was veel te snel maar gelukkig kon ik een hoog tempo tot de finish volhouden. Erg blij dus, en een 9e plaats bij de M40. Later dit jaar word ik 45 en dan schuif ik dus een categorie op. Wie weet kom ik ook nog op het podium bij een groot master kampioenschap.
Tussendoor liep ik nog een lange ‘no race day’ van ruim 25 km met de running junkies in Amsterdam. Dit in voorbereiding ook de CPC-loop in Den Haag. Daar wilde ik op halve marathon een PR gaan lopen (1:18?), maar helaas werd de wedstrijd afgelast vanwege de stormachtige en natte weersomstandigheden. Gelukkig krijg ik drie weken later een herkansing bij de Venloop op het NK halve marathon! Dan moet het daar maar gebeuren… Tussendoor wellicht nog een 10 km testwedstrijdje.
Kortom, 2019 is goed begonnen en lijkt veelbelovend. Als ik zin en tijd heb ga ik misschien mijn tweede marathon doen. Die tijd mag ook wel weer eens worden aangescherpt. Maar dus eerst het NK halve marathon in Venlo!